Poradnik Psychologiczny Ja My Oni - Psychoterapia. Dla kogo, u kogo.

Człowiek współczesny miewa ze sobą kłopoty. To nie musi być od razu choroba psychiczna. Rzecz w dyskomfortach, które nękają ludzi na różne sposoby i dają żyć, ale nie pozwalają cieszyć się życiem. To może być piekąca samotność, wrażenie wyobcowania. Albo brak motywacji, energii, poczucia sensu. Odbierający mowę strach przed wystąpieniem publicznym. Mycie rąk sześćdziesiąt razy dziennie. Strach przed porażką lub przed wejściem do metra. Lęk bezprzedmiotowy. Albo to nagłe poczucie smutku, niczym nieuzasadnionej rozpaczy. Najpierw wydaje się przejściową niedyspozycją (któż nigdy nie zaliczył doła), nieistotnym urojeniem (kto czegoś sobie na wyrost nie wyobraża), niewielkim defektem osobowości (taki już jestem, ale któż jest doskonały). Iść z tymi „głupstwami” do lekarza? Po pigułkę? Coraz liczniejsi spośród nas rozglądają się za innego rodzaju pomocą. Psychoterapia. W Polsce wciąż ma ona mniej entuzjastów niż sceptyków – osób przekonanych, że to nie dla nich, że fanaberia, snobizm, czary-mary. Albo tak deklarujących. Bo przecież szyldy z napisem Psycholog wkomponowują się w pejzaże ulic jak Dentysta, Fryzjer czy Adwokat. Oczywiście niemało tu szalbierstwa, jednakże ten rodzaj „usług dla ludności” będzie z pewnością rozkwitał. Decyduje o tym sposób, w jaki żyjemy, i presje, jakim podlegamy. W dziewiętnastu dotychczasowych Poradnikach „Ja My Oni” opisywaliśmy różne sfery ludzkiej psychiki. Z okazji dwudziestego czytelnikom należy się coś wyjątkowego. Przygotowaliśmy więc wydanie szczególne: Przewodnik po współczesnej psychoterapii. Po jej uznanych, mających twardą podbudowę naukową nurtach, a także przelotnych modach i kompletnych, czasem groźnych manowcach. Nie zrobiliśmy tego bynajmniej z intencją, by czytelników naganiać psychoterapeutom. Przeciwnie, być może na tych łamach znajdą oni więcej przestróg niż stanowczych rekomendacji. Jednego wszak psychoterapii nie odmawiamy: jest fantastycznym humanitarnym wynalazkiem. Ludzie niedomagający psychicznie przez wieki byli obiektem pogardy. „Leczono” ich w sposób okrutny – izolując, piętnując, często torturując. A mądra i bezpieczna psychoterapia opiera się na słuchaniu, próbie zrozumienia, daniu nadziei. Żadne to czary-mary. Człowiek widzi w tym drugim – pacjencie, kliencie, podopiecznym – człowieka. Tyle. Aż tyle.