Operacja Barbarossa

Operacja Barbarossa – atak wojsk Hitlera na wojska Stalina rozpoczęty 22 czerwca 1941 r. – była punktem zwrotnym II wojny światowej. W 80. rocznicę wznawiamy poświęcony temu wydarzeniu – poprawiony i zaktualizowany – „Pomocnik Historyczny” POLITYKI. Jeszcze 3 lipca szef sztabu armii niemieckiej gen. Franz Halder był pewien błyskawicznego zwycięstwa i zanotował w dzienniku: „Tak więc chyba nie przesadzam, jeśli twierdzę, że kampania przeciwko Rosji została wygrana w ciągu 14 dni”. Miała to być najbłyskotliwsza z błyskawicznych wojen (Blitzkrieg) Hitlera. Miała być zwieńczeniem wizji führera, do której przekonał masy Niemców: zapewnić aryjczykom przestrzeń życiową na skolonizowanym Wschodzie. Ale ten Wschód był zarządzany dyktatorską ręką Stalina, a Związek Sowiecki miał własne plany mocarstwowe. Obaj tyrani byli związani świeżym sojuszem (pakt Ribbentrop-Mołotow). Jak w tych warunkach doszło do najkrwawszej z wojen między nimi? I co sprawiło, że radość cytowanego gen. Haldera była grubo przedwczesna i nieuzasadniona? Operacja Barbarossa załamała się po kilku miesiącach, na przełomie 1941/1942 r. Od 22 czerwca 1941 r. do końca marca 1942 r. Wehrmacht stracił w niej około miliona żołnierzy (razem z rannymi), w tym 275 tys. bezpowrotnie (zabici, zaginieni, wzięci do niewoli), Armia Czerwona natomiast ponad 10 mln, w tym 3,8 mln bezpowrotnie! W 1942 r. zaczęła się inna wojna. Niemców stać było tylko na ofensywę na południu, zakończoną zresztą okrążeniem i klęską pod Stalingradem. Od tej chwili cofali się na całym froncie wschodnim, a potem na innych frontach. Jednym bowiem ze skutków operacji Barbarossa było i to, że zachodni alianci przyszli z pomocą swemu niedawnemu wrogowi ideologicznemu i politycznemu, Stalinowi; narodziła się Wielka Koalicja, która ostatecznie w 1945 r. pokonała nazistowskie Niemcy. Pokazujemy nie tylko stronę ideologiczną konfliktu, także strategie i plany, układ sił, liczebność i wyposażenie wojsk, mapy operacji. Przedstawiamy najważniejszych dowódców, przypominamy przełomowe momenty. I oczywiście piszemy o dzisiejszej pamięci tamtej wojny.