Pakiet Pomocników Historycznych - J.Piłsudski, Dwie dekady Drugiej RP

Dwie dekady Drugiej RP
Wybitni historycy i dziennikarze POLITYKI odpowiadają na pytanie jakim państwem, któremu historia podarowała zaledwie dwadzieścia lat, była II Rzeczpospolita. Co można mu zapisać po stronie „ma”, a co po stronie „winien”?

Setna rocznica zamachu na Gabriela Narutowicza jest okazją do dokonania bilansu dokonań II Rzeczpospolitej. Zabójstwo Prezydenta położyło się długim cieniem na dziejach państwa, które dopiero co odzyskało niepodległość i zyskało chwałę, skutecznie broniąc swej suwerenności przed bolszewicką inwazją. Zjednoczone w dniach wojennych zmagań społeczeństwo szybko pokazało brzydszą twarz zwaśnionego politycznie narodu, skłóconego do granic zamachu na głowę państwa. Jakie to państwo, któremu historia podarowała zaledwie dwadzieścia lat, naprawdę było? Co można mu zapisać po stronie „ma”, a co po stronie „winien”? Na to pytanie odpowiedzą wybitni historycy i dziennikarze POLITYKI. 

Józef Piłsudski
Ilustrowana biografia jednego z najwybitniejszych Polaków, przygotowana na 80-tą rocznicę jego śmierci. Poznamy drogę jaką przebył, od bogatego paniczyka do ascetycznego męża stanu, wyrastającego ponad swoją epokę. Charyzmatyczny przywódca i strateg, uwielbiany za życia i po śmierci, otoczony kultem. Budzący sprzeczne opinie wśród historyków i polityków. Jaki był naprawdę ukochany „Dziadek” Polaków?Wykarmiony romantyzmem w ziemiańskim dworze zachowywał zimną kalkulację polityka, który w najtrudniejszych okolicznościach nie zmarnuje okazji do przeprowadzenia swojego planu. Z jednej strony stawiał na ołtarzu honor żołnierza, z drugiej – porzucił podczas wojny sojusznika i internował jego żołnierzy. Z jednej – budował w odrodzonej Polsce demokrację, z drugiej - chwycił ją za gardło, gdy okazała się nie taka, jaką sobie wymarzył. Z latami Piłsudski zastygł w brązie: wódz na Kasztance, Dziadek w Sulejówku. Te klisze przeszkadzają. (…) Uparty kresowiak okazał się wyrastającym ponad swoją epokę mężem stanu. Nadał kształt polskiemu życiu politycznemu i jest w nim obecny do dziś jako punkt odniesienia. W maju mija 80 lat od jego śmierci. „Są ludzie, których życie trwa nie latami, ale wiekami” – powiedział nad trumną swojego ulubionego poety Juliusza Słowackiego, na osiem lat przed własną śmiercią. Te słowa odnoszą się do niego samego. Jakby – cytując go ponownie – „bramy śmierci przepastne za nim zamknęły się nieszczelnie”.